AL BENİ SEVDAM KUCAKLA...

SAR BENİ KOLLARINA BAŞKASINA YASAKLA...

BİRDAHA GELSEM DÜNYAYA YİNE SENİ SEVERDİM BU AŞKLA...

gökhan türkmen:))

İşte aşk böyle bişey degilmi!!! Tam gögsünün ortasında biryerin acıyacak.Evinin sıgamıyacagın kadar oldugunu farkedeceksin.Sokaga fırlayacaksın sokaklar dar gelecek.Tıpkı vücüdunun yüregine dar geldigi gibi.Ne denizin mavisi açacak içini nede pırılpırıl gökyüzü.Kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyeceksin.Bir yandanda kaybolacak kadar küçüleceksin.Birileri sana bişeyler anlatacak durmadan.'önemli olan saglık yaşamak güzel herşey unutulur'.Sen hiçbirini duymayacaksın.Göz yaşlarından etrafı göremeyecek hale geleceksin.Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edeceksin. Bitaraftanda hep ondan bahsetmek isteyeceksin.'Ölüme çagre bulundu yada yarın kıyamet kopacak 'başını kaldırıp ne dedin diye sormayacaksın bile.Yanlız kalmak isteyeceksin.Geçmişi düşüneceksin neredeyse dakika dakika.Ama kötüleri atlayarak.Onunla geçmtigin yerlerden geçmek isteyeceksin.Gittigin yerlere gitmek.Bu sana hiç iyi gelmeyecek...Ama bilebile yapacaksın.Biri sana içindekini söküp atabilecegini söylese koşacaksın.Aslında kurtulmak istedigin halde o acıyı yaşamak için direneceksin.Hayatın geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksin.Aksini idda edenlerden nefret edeceksin.Herkesi ona benzetip kimseyi onun yerine koyamaıcaksın.Hiç birşey oyalayamıcak seni.İlaçlara sıgınacaksın bir kaç saat kafanı bulandıran.Ama asla onu unutturamaz.Sadece bir müddet!Buzlu camın arkasından seyrettiren bütün şarkılar sizin için yazılmış gelecek.Bogazın dügümlenecek dinleyemiceksin.Uyumak zor uyanmak kolay olacak.Sabahı iple çekeceksin.Bazende hiç güneş dogmasın diyeceksin.Ne geceler rahatlatacak seni nede gündüzler.Ölmeyi isteyip ölmeyeceksin.Belki çiviçiviyi söker can havliyle önüne çıkana sarılmak isteyeceksin.Nafile düşüncesi bile tahamül edilmez gelecek.Rüyalar göreceksin gerçek olmasını istedigin.Her sıçrayarak uyandıgında onun adını söyledigini farkedeceksin .Telefonunun çalmasını bekleyeceksin aramayacagını bilebile.Her çaldıgında yüregin agzına gelecek!Aglamaklı konuşacaksın arayanla Bir daha sevmemeye yemin edeceksin.Hayata dair hiçbirşey yapmak gelmeyecek içinden.Onun sesini birkez daha duymak için yanıp tutuşacaksın.Defalarca aradıgı günlerin kıymetini bilmedigin için kendinden nefret edeceksin...Yaşadıgın yeri terk etmek isteyeceksin!Onunla hiçbir anının olmadıgı yerlere gidip yerleşmek isteyeceksin.Ama bir umut onunla biryerlerde karşılaşma umudu seni gitmekten alıkoyacak.Gelgitler içinde yaşayacaksın.Buna yaşamak denirse.Razımısın bütün bunlara hazırmısın sonunda ölüpölüp dirilmeye o halde aşık olabilirsin!!!

(delimmstim 16.10.2007 unutma:))

Geç kaldım,yoruldum,karıştırdım bir birine yalnızlıklarla insanları.Artık başka iklimlerde üşüyorum.Hayat rüzgarı nereye fırlatırsa beni bir soluk alıyorum attığı yerden ateş misali.Ardı ardına kapanan kapılar arkasında gözlerimden düşmeyi nerdeyse alışkanlık haline getirmiş göz yaşlarımla.Hayatın bana sunduğu yaşam bir sigara dumanı misali, her çekişte bir kayboluş kısa süreli bir baş dönmesi gibi.Ardımda bıraktıklarım ve gelecekte yapmayı planladıklarım var yalnızlıklarımla. Ağlayabilmeyi diliyorum bazı geceler. Bunu gecelerden sonsuza diliyorum. Ağlasam, doyasıya hıçkırırcasına ağlasam belki yalnızlığımı bir parçacık olsa unutur ve kendi içimde bir çokluk yaşayabilirim diye . O zaman belki birazcık gözlerimi yumabilirim diye düşünüyorum. Sabahları uykumdan huzurlu,mutlu kalkabilirim ,. Bunun için istiyorum ağlayabilmeyi. içimde bir dağ kadar büyümüş olan bu kimsesizlik korkusu belki bir parça dindirebilirim diye düşünüyorum. Belki birazcık gömebilirim de karanlığa , rahatlarım diye umuyorum olmuyor.Ağlamaya çalışıyorum, ağlamalarım bana isyanlar ediyor. Geceler bana bu isteğimi vermiyor. Ne zaman ağlasam yalnızca ve yalnızca bir iki gözyaşı olup kalıyor. Güneşi özlediğim oluyor arada bir. Yeter diyorum bunca yıldızla arkadaş olduğum. Yalnızlığımı unutup da yıldızları gördüğüm anlar olursa tabii. Beni böyle gördükleri zaman anlamıyor insanlar. Nasıl böyle saatlerce kalabildiğimi sorup duruyorlar. Böyle tüm dünya uyku içindeyken benim nasıl karanlığın içinde bakışlarımı dayattığımın sırrını anlamıyorlar. Ve onlar bilmiyorlar ki içim bir kordur...Tüm dünya, tüm tabiat susmalarda ve uykulardadır belki ama benim yüreğimde gizlenmektedir tüm dünya... Ben içime tüm insanları,,, tüm milyarları almışım. Farkında değiller. Herkesi ve her şeyleri sığdırmışım içime.Anlamıyorlardı beni içimde ki bitmek bilmeyen korkularımı,isyanlarımı,mutsuzluklarımı ve yaşama dair yaptıklarım ve yapacaklarımı.Nerden bileceklerdi ki bu kadar kalabalığın içinde yapayalnız olduğumu. Kalbim Yalnızlıkla öylesine doluydu ki her hareketim sönük kalıyordu. Ben çaresizliğe kapılıp gidiyordum. Ne yaptığımı bilmiyordum. Saatlerce, saatlerce oturup düşünüyordum. Kalbimde bastırmaya çalıştığım duygularıma ilk olarak geceleri yaşama hakkı veriyordum. Herkesten gizlemeye çalıştığım o korları gecelere çıkartıyordum sanki. Gecelerden saklamıyordum hiçbir şeyi. Gecelerle paylaşıyordum, ve geceler sarıyordu beni. Beni Yalnızlığın okyanusunda boğmuyorlardı. (duman)